Blog

Ulga na złe długi umożliwia odzyskanie podatku od niezapłaconych faktur przychodowych. Jej celem jest przede wszystkim poprawa płynności finansowej przedsiębiorstwa. Kto i kiedy może skorzystać z ulgi?

Ulga na złe długi – co to takiego?

Ulgą na złe długi nazywa się metodę odzyskiwania podatku od faktur przychodowych, które nie zostały zapłacone przez klientów. Umożliwia ona obniżenie podstawy opodatkowania oraz samego należnego podatku o wysokość nieściągalnych wierzytelności. Wierzytelność nieściągalna to taka wierzytelność, która nie może być sprzedana lub opłacona w 90 dni od terminu jej płatności, ustalonego na fakturze czy w treści umowy.

Kto może skorzystać z ulgi na złe długi?

Z ulgi na złe długi może skorzystać podatnik podatku VAT i podatku dochodowego PIT lub CIT. Czynny podatnik VAT ma prawo skorzystać z niej w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona. Wskazuje na to art. 89a ust. 1 i ust. 1a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2022 poz. 931. Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie mogą jednak upłynąć 3 lata – od końca roku, w którym wystawiono dokument. Jeżeli sprzedano towar lub wykonano usługę na rzecz podatnika zwolnionego z podatku VAT bądź konsumenta, również można dokonać korekty opodatkowania. Muszą jednak zostać spełnione konkretne warunki:

• musi zostać ogłoszona upadłość konsumencka wobec dłużnika;
• wierzytelność musi zostać potwierdzona za pomocą prawomocnego orzeczenia sądu, a następnie skierowana na drogę egzekucyjnego postępowania;
• wierzytelność musi zostać wpisana do rejestru długów na krajowym poziomie.

W przypadku podatków PIT i CIT nie zawsze istnieje możliwość skorzystania z ulgi. Aby mogła ona zostać uwzględniona w rozliczeniu:

• nie mogą minąć 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura lub podpisana umowa;
• umowa bądź faktura, na którą ma być naliczona ulga na złe długi, musi być zawarta przez podatników z przychodami opodatkowanymi w Polsce;
• na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym składane jest zeznanie podatkowe, dłużnik nie może być w trakcie likwidacji bądź postępowania upadłościowego/restrukturyzacyjnego.

Kiedy i jak skorzystać z ulgi na złe długi?

Ulga na złe długi to dobre rozwiązanie w przypadku, gdy kontrahenci zalegają z płatnościami za usługi lub towary. Dzięki niej przedsiębiorstwo może zachować lub poprawić płynność finansową. Rozliczenia ulgi na złe długi w ramach podatku VAT dokonuje się za pomocą korekty podatku należnego w JPK za okres, w którym dług stał się nieściągalny. Oznacza to, że z ulgi na złe długi można skorzystać dopiero w momencie, w którym minie 90. dzień opóźnień w płatnościach ze strony klienta.

W przypadku podatków PIT lub CIT korekty dokonuje się natomiast przez uwzględnienie ulgi w rocznym zeznaniu podatkowym – w tym celu należy wypełnić formularz PIT/WZ. Co więcej, ulga na złe długi w przypadku tych dwóch podatków różni się nieco od mechanizmu, w jaki działa ona w przypadku VAT-u. Podstawa opodatkowania może zostać pomniejszona o kwotę, jaka wynika z faktur i umów nieopłaconych przez 90 dni od upływu terminu płatności.

Ulga na złe długi a sam dłużnik

W przypadku dłużników rozliczenie ulgi na złe długi nie jest już prawem, lecz obowiązkiem. Wierzyciel spóźniający się z zapłatą ma w takiej sytuacji obowiązek powiększyć podstawę opodatkowania o kwoty, z którymi zalega. W przypadku VAT-u należy wykonać korektę odliczonego podatku, o ile minęło więcej niż 90 dni od terminu zapłaty ustalonego w umowie lub na fakturze.

Co więcej, konieczna jest także zapłata podatku. Jedynie w sytuacji, gdy dłużnik zapłacił należne kwoty do końca miesiąca, w którym minęło 90 dni, nie ma potrzeby zwiększania podstawy opodatkowania. A co w przypadku podatków PIT oraz CIT? Analogicznie do podatku VAT, dłużnik jest zobowiązany do powiększenia podstawy opodatkowania o wysokość długów, a także do zapłaty należnego podatku.

źródło: symfonia.pl