Firmy prowadzące swoja księgowość w oparciu o pełne księgi rachunkowe zobligowane są do zachowania zasady współmierności kosztów i przychodów, co oznacza że należy ujmować koszty i przychody w okresach których faktycznie dotyczą. Aby w pełni wdrożyć powyższą zasadę stosuje się rozliczenia międzyokresowe kosztów i przychodów. Ewidencja i ich prezentacja zależą od prawdopodobieństwa wystąpienia oraz rodzaju działalności której dotyczą.

Rozliczenia międzyokresowe kosztów

W oparciu o art. 39 ustawy o rachunkowości rozliczenia międzyokresowe kosztów dzielimy na dwa typy: czynne oraz bierne. Polskie prawo bilansowe nie określa limitu czasu w jakim rozliczane będą koszty międzyokresowe, ważne jest aby przy rozliczaniu została zastosowana zasada ostrożności.

Rozliczenia międzyokresowe czynne – dotyczące przyszłych okresów sprawozdawczych, a wydatki na nie ponoszone są w okresie bieżącym. Podstawowymi przykładami mogą być:

• czynsz opłacony z góry za cały rok,
• ubezpieczenia majątkowe opłacone z góry,
• prenumeraty branżowych czasopism płatne z góry,
• dostępy do subskrypcji,
• podatek od nieruchomości opłacony za rok z góry,
• roczny odpis na ZFŚS,
• koszty trwających prac rozwojowych.

Do ewidencji kosztów podlegających rozliczeniu w czasie, służy konto 64-0 „czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” zakładowego planu kont. Czas rozliczenia RMKC zależy od tego jaki okres wskazany został w otrzymanym dokumencie źródłowym (faktura/polisa/decyzja urzędu gminy).

Czynne rozliczenia międzyokresowe wykazuje się w aktywach bilansu w pozycji:

• A.V – jako „długoterminowe rozliczenia międzyokresowe”,
• B.IV – jako „krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe”

źródło: mddp-outsourcing.pl